DE JAREN 40-42
–————————————————————————————————————————————-
@ tekst vrij met de informatie uit het boek ” RADARSTELING BIBER , kustverdediging op Voorne 1940-1945″ van Jeroen Rijpsma
————————————————————————————————————————————-
In de rumoerige jaren van het begin van de 2e wereldoorlog voor Nederland ontkwam ook Oostvoorne niet aan de invloed van onze Duitse bezetter. Op 14 juni 1940 kwamen de eerste eenheden van onze oosterburen aan op het eiland Voorne, een onderdeel van de Kriegsmarine dat zich ging voorbereiden op het opstellen van een luchtbatterij/ afweergeschut , dit alles als onderdeel van de operatie Seelöwe. Deze Operatie Seelöwe (Nederlands: Zeeleeuw) was de Duitse campagne tegen het Verenigd Koninkrijk in het tweede jaar van de Tweede Wereldoorlog.
Het Vliegveld in Oostvoorne werd voor de opstelling van de kustbatterij als primair gezien. De batterij Tirpitz kwam tot ontwikkeling en op 4 juli arriveerden de eerste onderdelen van deze batterij.
Doch deze batterij kon niet verhinderen dat op 29 december Engelse bommenwerpers (naar vermoeden) over Oostvoorne vlogen en bommen loslieten ten Noorden van het strand. Mede veroorzaakt doordat de commandant van de Tirpitz verboden had een speciaal aangebracht lichtbaken te gebruiken vanwege de angst dat de Engelsen hierdoor de batterij konden uitpeilen.
Oostvoorne was hiermee officieel onderdeel van de oorlog geworden. De Duitsers bezetten Nederland maar leefde in het begin gezamenlijk met de bevolking (zie bijgaande foto uit het boek “Voorne Putten in Oorlogstijd”)
Half januari 1841 werd de Tirpitz batterij al weer ontmanteld en werd ingezet bij Costanza aan de Zwarte Zee in Roemenië. Ook de manschappen verdwenen in grote getale en langzaam werd het rustiger in Oostvoorne. Dit zou niet lang duren.
Hitler beval medio 1941 een grootscheepse aanval op het Oosten, de aanval op Rusland ( Operatie Barbarossa), waarmee het belang van de zgn Küstenposten groter werd. In Oostvoorne werd een 23 man sterke Küstenwache ondergebracht in hotel Duinoord aan de Zeeweg.
Ook bij de Luftwaffe groeide het besef van kustverdediging en het belang van radar daarbij werd benadrukt. Aan de kust gelegen vliegvelden, grote strategische doelen etc, moesten worden afgeschermd. Het Luftgaucommando verantwoordelijk voor alle bouw-verdedigingswerkenkreeg eind mei 1941 het bevel veldversterkingen te gaan aanbrengen. Prikkeldraadversperingen rondom waarnemingsposten , loopgraven etc , er werd enorm gewerkt aan verdedigingswerken. In februari 1942 werd aangegeven dat de werkzaamheden in november reeds waren afgerond.
Verder ontwikkeling aan de Nederlandse Kust werd gegeven door het Oberkommanda der Wehrmacht op 14 december 1941: de bouw van de “Neue Westwall“ kreeg een aanvang. De bouw van bomvrij “Ständiger Bunkers” (St) kwam op gang.
Op deze website gaan we niet verder in op de bouw van deze Westwall of Atlantik Wal, wel de op 14 december 1942 geconstateerde onevenredig verhouding van bunkers m.b.t. Luftwaffe, Wehrmacht en Kriegsmarine .
Hierbij was het van belang dat er een groot aantal St bunkers toebedeeld waren aan de zgn Freie Küste , de relatief minder belangrijke kustgebieden. Al gauw vond er een idee van uitwisseling plaats waarbij deze bunkers toebedeeld zouden worden aan de Luftwaffe. De gevolgen hiervan staan beschreven op de pagina “de jaren 42-45“